Ֆլորիդայի հայերն ու հրեաները կհարգեն Հայոց ցեղասպանության ու Հոլոքոստի զոհերի հիշատակը, կազմակերպելով «Ժխտում» ֆիլմի ցուցադրությունը։

Առավոտյան առաջնորդարանի դիվանապետ Արթին Մուրադյանին հայտնում եմ ցանկություններս` հարցազրույց ունենալ թեմի հոգևոր առաջնորդ Սիփան ծայրագույն վարդապետ Քէչէճեանի հետ, այցելել եկեղեցիներ ու գերեզմանոց: Արթինը տեղեկացնում է, որ «Արենոյշ Տէրեան» կրթահամալիրում տեղի է ունենալու աշակերտների լուսանկարչական աշխատանքների ցուցահանդեսի բացում, այսինքն` ցանկալի է, որ ներկա լինեմ: Ծանոթանում եմ Թեմական խորհրդի ատենապետ Վրեժ Տեր-Մարտիրոսյանի` եռանդուն, անընդհատ շտապմունքի մեջ գտնվող, բանիմաց մարդու հետ, որը քաջատեղյակ է Նոր Ջուղայի պատմությանը:

Զեկույցում մասնավորապես անդրադարձ կատարվեց Հայոց ցեղասպանության համար պատասխանատվություն կրող հանրային և մասնավոր սուբյեկտների շրջանակը հստակեցնելու հիմնահարցին և ներկայացվեց Հայոց ցեղասպանության հետևանքները հաղթահարելուն ուղղված տեղեկատվություն` ընթացող և ավարտված դատական գործընթացների վերաբերյալ:

Առավոտյան զանգում է Ժորժ Աբրահամյանը, հայտնում, թե մեկնելու է Թեհրան և ուզում է մինչ այդ ինձ տեսնել:

-Մարքսը ասալ ա՝ էս աշխարհը ըսենց եկալ ա, ըսենց էլ քինալ ա,- խորհրդային տարիներին գործարանում արտադրական պրակտիկա անցկացնող ուսանողներիս բացատրում էր ղարաբաղցի ուստա Աբոն:

BBC-ն նոր հոդված է հրապարակել աշխարհում առաջին քրիստոնյա երկրի` Հայաստանի մասին: «Այս եվրոպական երկիրը քրիստոնեությունը պաշտոնական կրոն է դարձրել 301-ին, և այդ պատմությունը դեռ կարելի է տեսնել այսօր»:

…Վերջապես կատարվում է շուրջ երկու տասնամյակի երազանքս` մեկնում եմ Նոր Ջուղա: Ոչ` խոշորությամբ Իրանի երրորդ քաղաք, ահռելի մեգապոլիս Սպահան, որը կլանել է Նոր Ջուղան ու վերածել կղզյակի: Ինձ համար այն, նախ, հինգ արմենոպոլիսներից և հայոց տնտեսական հանճարի ու բարերարության չորս օջախներից առաջինն է:

Այնուամենայնիվ, կուզեի առանձնացնել Նիկիտա Սերգեևիչ Խրուշչովի անվան հետ կապվող մի շարք իրադարձություններ, որոնք կարևոր դեր խաղացին երկրի հասարակական-քաղաքական և տնտեսական կյանքում: Հիշենք դրանք ժամանակագրական հերթականությամբ:

Մարտի 25-ին ԱՆԴՐԱՆԻԿ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆԸ մեզնից գնաց հուշի ու պայծառացման մենանվագով: Նրան ճանաչելու իմ բոլոր տարիներին, հատկապես նրա վարչապետ եղած ժամանակաշրջանում, միշտ մտածել եմ, թե ինչով էր նա տարբերվում անկախ հանրապետության մյուս վարչապետներից:

Ստալինը միշտ մի տեսակ խանդով և նախանձով էր վերաբերվում Չերչիլին, նրա արիստոկրատ, ազնվական ծագմանը, բացառիկ կրթվածությանը, խելքի և մտածողության բարձր մակարդակի դրսևորումներին: Նա շատ լավ զգում էր, որ իրեն չի հաջողվում «ֆռռացնել» Չերչիլին: